| |
|
|
|
Suivez-Renaultoloog aussi sur : |
 |
 |
|
|
La
coopération de Renault avec autre marques
Denk
je bij jezelf, hé een Renault Midlum, nee het blijkt een DAF LF te zijn,
of als je denkt dat het een Renault Trafic is blijkt het een Opel Vivaro
te zijn. Het is allang niet vreemd meer dat fabrikanten dezelfde producten
aanbieden. Onderdelen gebruiken van anderen is al van het begin af aan
normaal. Louis
Renault gebruikte bij zijn eerste auto al een motor van De Dion. Door de
jaren heen is er veel aan onderdelen geruild. Vooral carrosserieën en
motoren zijn hot items. Maar ook het gezamenlijk ontwikkelen van
onderdelen is gebruikelijk, met als belangrijkste reden de
kostenbesparing. Voorbeeld hiervan is de "Club-van-vier"-cabine.
Deze kleine vrachtautocabine werd door Volvo, Magirus, Daf
en Saviem
gezamenlijk ontwikkeld in 1974 en door Renault tot 1998 gebruikt. Aan
de hand van het volgend overzicht zie je een voorbeelden van hoe de Renault er uit
ziet in een samenwerkingsverband en hoe de diverse andere merken
met dezelfde carrosseriën er uit zien. Kijk mee
wat er zoal geruild en samengewerkt wordt ...
Henney Kilowatt Dauphine
The Henney Kilowatt made its fleeting appearance in 1959 in the United
States, an American electric Dauphine designed by the National Union
Electric Corporation and Eureka Williams. At this time in history
electric vehicles were pretty much unheard of, so this was a wild
project involving huge challenges!
Birth of the
electric Dauphine project.
In the late
nineteen-fifties and early sixties, Renault was gradually withdrawing
from the US market, after experiencing mixed results there. But around
the same period the Renault Dauphine was attracting interest for what
was at the time a rather unusual reason: electric power. In 1959,
Russell Feldman, president of the National Union Electric Corporation,
owner of the Henney coachwork firm, and battery producer for Exide
Batteries, asked Renault to deliver 100 Dauphines without powertrains.
The Dauphine was chosen, obviously because Renault had some remaining
stock in the US but also for two important reasons: it was much lighter
than other cars on the market, and the rear-mounted engine compartment
was ideal for fitting an electric motor, usually a General Electric
unit, found in Fenwicks. The Henney Kilowatt, as it was known, would
bring in orders from a grand total of 47 customers, well in advance of
the rest of the world as regards environmental awareness.
Most of the
electric cars (32) went to electric utility companies, but motorists
could buy them directly from Henney too. Which was the case of the State
of Tennessee authorities, who ordered electric Dauphines for use as a
service vehicle. We know of only 2 of these cars in roadworthy condition
today. There are a dozen or so, in various states of repair, in the US
and 2 in France (including one owned by Renault Classic).
A 75 KM range
and 14 6 V batteries
Henney's
Dauphine Kilowatt existed in two versions: the first, intended for urban
use, was powered by 12 6 V batteries wired in series, and achieved a top
speed of 64 km/h and a full-charge range estimated at 64 km. Only 8 of
these cars were made. The second, powered by 14 6 V batteries, raised
the top speed to 80 km/h and the range to 75 km. Electrical systems took
up a great deal of space on the car, and the Henney Kilowatt did not
have a boot. Even so, the vehicle weighed in at 950 kg to 1100 kg
depending on the version. Both models were available in a choice of
three colours: red, grey or black.
How Renault
Zoe was inspired by this American electric Dauphine
Electric
vehicle technology has come a very long way since then! But, sure, the
evolutionary traces are there if we look for them. For a start, we have
braking energy recovery: on a more advanced version developed a few
years later by Bell Laboratories, we find partial battery recharge
during braking, plus onboard electronic control.
A second
point in common is the somewhat similar business model. Because of the
high battery price, Yardney (who also developed an electric Dauphine)
planned to lease them rather than sell them, and thus make the car more
affordable. But the project was too far ahead of its time to survive.
Unfortunately, all the early attempts to introduce electric-powered
vehicles ran into the same sort of obstacles we find today, specifically
the lack of widely available charging structures.
We'd like to thank Jean-Jacques Dupuis of
Gazoline
magazine for his article on the subject and his precious help to us in
preparing this blog article.
Renault/Saviem: Club van 4
De club van
vier is een samenwerkingsverband tussen Saviem, DAF, Volvo en Magirus (later
Iveco). Het ging hier om een gezamelijke ontwikkeling van de cabine. De trucks
waren middenklassers van 9-13 ton, voorzien van een 5-versnellingsbak van ZF.
Renault is brengt hun trucks ook als
Mack uit op diverse lokale
markten (o.a. Amerika en Australië). Man-Meccania is een Italiaanse
4-wielaangedreven voertuigen fabrikant die Renault midliner-cabines op hun
chassis gebruikt. Ross maakt ook gebruik van dezelfde cabine. De cabine is ook
gebruikt bij de Renault C-serie, later CBH en Sherpa.
 |
 |
 |
|
Saviem JP13 |
DAF FA 1500 |
Volvo F6-10 |
 |
 |
 |
|
Magirus Deutz |
C-serie |
CBH/CLR/CLM |
 |
 |
 |
|
Sherpa |
Berliet 130 B9, B11 & B13 |
Titan |
|
Fenwick
Fenwick is
een heftruck van Franse makelij voorzien van een MWM motor en versnellingsbak uit de 461 serie. |
 |
 |
 |
Renault
& Dacia
Dacia hoort bij de Renault groep.
Zij bouwden de 8 en 12 in licentie na. De Dacia Logan is hun nieuwste
product en voorzien van onderdelen van Renault. Hij heeft een eigen
carrosserie.
Bulgarrenault & Bulgaralpine
Bulgarrenault zijn auto's en Bulgaralpine zijn sportwagens die in de
Bulgarrenault fabrieken in Plovdiv Bulgarije werden gemaakt.
 |
 |
 |
|
Bulgarrenault 10 |
Bulgarrenault 8 |
Bulgaralpine Berline |
Roman -
DAC
|
 |
|
|
|
Roman DAC 19.380
FLS met Renault motor |
|
|
|
Heuliez
met Renault
motor en onderdelen |
 |
| |
|
Heuliez fabriek |
 |
 |
 |
|
Exposition
Paris 1955 |
Renault Heuliez
Galion R2168 1963 |
Renault Heuliez
Galion R2168 1963 |
Poncin
1956
Autobleu Renault
4cv
Ika-Torino
Renault
IKA "Industrias
Kaiser Argentina" [Argentinian Kaiser
Industries](1966)
IKA-Renault [in
society] (1967-1976) / Renault (1976-1982)
De
Torino werd geproduceerd in Argentinië en was
dus een geheel Argentijns project en product. IKA-Renault
maakte onder licentie van Renault de Gordini/Dauphine,
R12, R4, R6... en enkele auto's onder licentie
van AMC (American Motors Company) zoals de Rambler
classic, Ambassador 990, JEEP. De Torino werd
gemaakt door Renault Argentina tussen 1973 en 1982.
De Torino werd opgevolgd door de R18 en de Fuego .
De Fuego GTA MAX werd alleen maar in Argentinië
ontworpen en geproduceerd in de Santa Isabel Factory
in Santa Isabel, Cordoba.
 |
 |
 |
|
Torino 380W,
1966-1970 |
Torino TS,
1970-1976 |
TorinoTSX,
1976-1979 |
|
www.torosite.com.ar |
 |
 |
| |
Torino ZX,
1979-1982 |
Fuego GTA MAX,
1989-1993 |
|
Premium Distribution:
Mack, Sisu &
Volvo
|
 |
|
Renault was ooit
een tijd
eigenaar van Mack en Sisu en bracht hun trucks ook als die merken uit op diverse
lokale markten (o.a. Amerika, Australië en Scandinavië). |
Renault Premium
Distribution |
 |
 |
 |
|
Sisu E11 |
Mack Premium 4x2 |
Volvo FE |
Ceres: John Deere 3000 serie
Renault
verkoopt de ceres-serie aan John Deere. Onder de naam 3000-serie werd
hij geleverd door John Deere. Renault koopt op haar beurt weer motoren
bij John Deere voor o.a. de Ares tractoren. De Motoren hebben de naam DPS (Deere Power Systems).
 |
 |
|
|
|
John Deere 3400 |
|
Mascott: Iveco
Daily
Op basis van de
Master ontwikkelde Renault de Mascott. De gehele aandrijflijn komt van Sofim.
Sofim is onderdeel van Iveco. Een behoorlijk aantal plaatwerkonderdelen komen
uit dezelfde fabriek. De auto's zijn niet identiek.
 |
 |
|
|
|
Iveco Daily |
|
|
Kangoo:
Nissan Kubistar Mercedes-Benz
Citan
|
 |
 |
|
|
2012, Mercedes-Benz Citan |
 |
Renault is
grootaandeelhouder bij Nissan. De diverse kleine bedrijfswagens van Renault zijn
derhalve ook als Nissan verkrijgbaar.
|
 |
|
|
Nissan Kubistar |
Henschel-Saviem-Renault
Begin jaren 60 was Saviem opzoek
naar een oplossing voor de ontwikkeling van nieuwe en sterkere
dieselmotoren. In 1961 kwam men uit bij Henschel. Er werd een 25-jarig
contract afgesloten. Henschel zou dan dieselmotoren gaan leveren aan
Saviem en Saviem op haar beurt zou dan lichte trucktypen voor het
Henschel programma leveren. Van 1961 tot 1963 verschenen er dus
Henschels op de markt met de naam Henschel-Saviem-Renault. Al in 1962
bleek dat samenwerking geen succes was en in 1963 werd het contract beëindigd.
Gemeenschappelijke produktie kwam er dus niet van.
|
